نیلینگ و پایدار سازی گود

یلینگ و پایدار سازی گود ؛ در مقاله های قبلی به توضیح اینکه نیلینگ چیست پرداختیم . هم چنین در مورد تجهیزات نیلینگ و مراحل نیلینگ نیز صحبت کردیم .

در این مقاله می خواهیم به یکی از روش های پایدارسازی گود  بپردازیم :

نیلینگ و پایدار سازی گود

نیلینگ و پایدار سازی گود

یکی از روش های پایدارسازی گود استفاده از جداره های مهاربندی شده توسط نیلینگ می باشد.

این روش از حدود سه ده اخیر مرسوم شده و تاكنون نیز به عنوان یك تكنیك برای پایداری ترانشه ها و حفاظت گود با انعطاف پذیری بالا استفاده می گردد تئوری استفاده از روش نیلینگ بر مبنای مسلح كردن و مقاوم نمودن توده خاك با استفاده از دوختن توده های خاك به وسیله ی مهارهای كششی فولادی با فواصل نزدیك به یكدیگر می باشد.

استفاده از این نوع پایدارسازی موجب افزایش مقاومت برشی توده خاك ، محدود نمودن و تحت كنترل در آوردن تغییر مكانهای خاك در اثر افزایش مقاومت برشی در سطح لغزش بدلیل افزایش نیروی قائم و همچنین باعث كاهش نیروی لغزش در سطح گسیختگی و لغزشی می شود.

باید توجه داشت تمامی سطوح ترانشه های حفاری شده كه توسط نیلینگ بایستی مسلح شوند و سپس با استفاده از شبكه مش و شاتكریت در ابتدای کار حفاظت شده، و سپس سیستم نیلینگ روی آنها اجرا می شوند.

مهار كششی نیلینگ به طور معمول از آرماتورهای فولادی با قطر 20 الی 40 میلیمتر و با حد تسلیم 420 الی 500 نیوتن بر میلیمتر مربع استفاده می شوند كه درون یك چال حفاری شده با قطر 76 الی 150 میلیمتر قرار گرفته و دور آن درون چال تزریق می گردد . فواصل میان مهارهای كششی در حدود 1 الی 2 متر می باشد و طول آن نیز در حدود 70 الی 100 درصد ارتفاع گود می باشد و حداقل شیب نسبت به افق حدودا 15 درجه میباشد.

باید توجه داشت كه رویه ی شاتكریت شده روی ترانشه های حفاری شده نقش سازه ای نداشته اما می توان جهت اطمینان برای پایداری موقت خاك بین مهارها استفاده نمود.

برای اطلاعات بیشتر و دریافت مشاوره با ما تماس بگیرید .